Songs offline without internet, with texts

افتخار دده‌بالا (خدیجه) با نام هنری مهستی (زاده ۲۵ آبان ۱۳۲۵ – درگذشت ۴ تیر ۱٣٨۶) خواننده ایرانی موسیقی سنتی ومردمی و پاپ ایرانی بود. از او با نام‌هایی چون بانوی آواز گل‌ها و دل‌ها یاد می‌شود.[۲] وی کمی پیش از انقلاب از ایران خارج شد، ابتدا به بریتانیا و سپس برای همیشه به آمریکا رفت و تا زمان مرگ در آن کشور زندگی می‌کرد. بیشتر آثاری که او پس از انقلاب اجرا کرد در قالب ترانه‌های پاپ سنتی و مردمی هستند. مهستی خواهر هایده، خوانندهٔ معروف ایرانی بود.او همچنین عّمه نادره سالارپور دوبلور معروف ایرانی می‌باشد.

مهستی با نام اصلی افتخار دده‌بالا- در ۲۵ آبان ۱۳۲۵ در تهران، خیابان ایران (خیابان عین الدوله)، زاده شد. او مدتی با کورس ناظمیان ازدواج کرد ولی از هم جدا شدند[۱] پدر وی محمد دده‌بالا و مادرش زینت بلغاری بودند. پرویز یاحقی استعداد خوانندگی او را در نوجوانی کشف کرد. خواهر او هایده نیز یکی از بزرگ‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ سنتی ایران است. پرویز یاحقی صدای او را در یکی از مجلس‌ها به‌طور اتفاقی می‌شنود و بسیار به صدایش علاقه‌مند می‌شود و وی را به خوانندگی و موسیقی تشویق می‌کند. اکبر گلپایگانی در مصاحبه ای عنوان می‌کند که هایده و مهستی را او آموزش داده و سپس به آهنگسازان معرفی کرده‌است.[۳] هایده از مهستی بزرگ‌تر بود اما مهستی به علت تجرد، زودتر از خواهر خود پا در وادی هنر گذاشت. وی نام هنری خود را از مهستی گنجوی شاعر معروف ایرانی برگرفت.

شروع کار مهستی در سن ۱۶ سالگی[۴] در برنامه گلها شماره ۴۲۰[۵] و با خواندن ترانه‌ای به نام آن که دلم را برده خدایا ساختهٔ بیژن ترقی در سبک موسیقی کلاسیک ایرانی بود اما پس از طی زمان و همراه با گرایش عمومی برای موسیقی پاپ به خصوص در دوران پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران آهنگ‌هایی نیز در این سبک اجرا نمود نخستین کار وی در این زمینه ترانه بچه نشو ای دل ساخته جهانبخش پازوکی بود.

در ابتدا خانواده وی نسبت به آواز خوانی او اظهار بی‌میلی می‌کردند چراکه در آن دوران خوانندگی برای یک زن مناسب تلقی نمی‌شدوخوب نبود

قبل از انقلاب همسر اول مهستی پس از مدتی زندگی با او عاشق فیروزه خواننده کوچه بازاری شده و پس از جدایی از مهستی با فیروزه ازدواج کرد. مهستی علاقه زیادی به همسرش داشت و با این اتفاق بسیار غمگین شد ترانه‌های بیا خونه، بازیچه و سرانجام دلقک خطاب به کورس ناظمیان توسط مهستی خوانده شد ولی پس از مدتی با همسر دومش ازدواج کرد. مهستی دو بار ازدواج کرد و سرانجام هر دو ازدواج طلاق بود. از ازدواج اول با کورس ناظمیان صاحب دختری به نام سحر ناظمیان است. ازدواج دوم او با بهرام سنندجی صاحب کارخانهٔ کفش بود.

Aideh Man O Tou

Az Khoda Khasteh

Benevis

Delam Tangeh

Dele Ashegh

Douste Man

Geleh Daram

Ghadima

Goleh Pesteh

Havasbaz

Koja Rafty

Mehmoon Navaz

Nameh

Sarabeh Eshgh

Saraye Mohabat

Sayeh

Sharik

Tou Bezan Ta Man Beraghsam

Touay Eshgh

Vaghti Raftam